Spel van de week 1 februari 2021—Willem jan Maas

2/1 manche forcing

Ik neem u mee naar eind jaren 70, begin jaren 80 van de vorige eeuw. In die tijd was Precisie een behoorlijk populair systeem. In die tijd ook begon ik mijn serieuze schreden op het bridgepad. Ondanks het feit dat ik in die tijd nauwelijks gehinderd werd door enige kennis van zaken had ik toch wel allerlei uiterst sterke opinies. Zo vond ik Precisie een stom systeem omdat ik vond dat dit systeem een van mijn weinige "vaste" regels die er bij bridge waren met voeten trad. Dit was "opening plus opening is manche". Doordat in Precisie elke 11 punts rag geopend werd gold dat niet meer. Ondertussen is mijn mening over Precisie of andere forcing klaver systemen een beetje bijgesteld maar ik ben nog steeds een ferme aanhanger van "opening plus opening is manche".

Om deze reden zie ik de moderne trend om steeds lichter te openen met enige weemoed aan. Zeker als je dat combineert met 2 over 1 mancheforcing en je 2/1 biedingen niet corresponderend verzwaart.

Neem nou spel 2.

Een biedverloop dat aan meerdere tafels gedupliceerd is. Resulterend in een volstrekt kansloze manche. Nou ja, het blijkt dat er in ongeveer 5% van de gevallen een zitsel voorkomt waarin je het nog kunt maken ook. Nu kun je bij bridge ook wel eens down gaan in goede contracten, maar dat kun je over dit spel natuurlijk niet zeggen.

Toch geldt dat volgens de door velen zo geadoreerde regel van 20 de Oosthand een automatische opening is en met de beste wil ter wereld kun je niet zeggen dat de West hand geen 2/1 is, zelfs als je dat als mancheforcing speelt.

Ik verwacht dat de lezers nu van mij op zijn minst een suggestie verwachten hoe je in de toekomst dit soort ellende kunt voorkomen en inderdaad, ik ga dat doen. Mijn suggestie is (niet nieuw, lees er mijn eerdere bijdragen maar eens op na)

Bridge speel je niet met een telraam! Een verzameling defensieve rommel als deze Oost hand is geen opening

Een belangrijke kreet dus ik herhaal hem maar eens, een verzameling defensieve junk is meestal geen opening. Zo, dat lucht op 😎

Gisterenmiddag had ik een beetje tijd over en kwam in mijn omzwervingen op het internet een aardige video op YouTube tegen. Het laat een set spellen zien die Andrew Robson op BBO speelt tegen twee sterke (bridge) Italianen. Wat deze video ontzettend leuk maakt is dat Robson zijn spel live voorziet van commentaar. Wat mij betreft is dat ontzettend leerzaam. Een van de dingen die opvalt is dat hij over ontzettend veel dingen nadenkt als-ie speelt maar dat hij een aantal dingen wel benoemt en vervolgens buiten beschouwing laat omdat ze te onwaarschijnlijk zijn.

Bridge is natuurlijk een spel van waarschijnlijkheden en dat wordt nog wel eens vergeten. We streven allemaal naar prachtig bieden waardoor we in de meest schitterende contracten belanden, ook als deze a priori heel onwaarschijnlijk zijn. Dat we daardoor de tegenstanders die meeluisteren voorzien van (te) veel informatie terwijl we toch in een "gewoon" contract terecht komen wordt dan gauw vergeten.

Hedwig en ik hebben in de loop der jaren een andere filosofie aangenomen. Wij proberen in plaats van mooi effectief te bieden. Een aardig voorbeeld vond ik spel 14.

Na de 1 opening van Zuid is het verleidelijk om met de West hand te dromen van een klaverslam. Veel waarschijnlijker echter is dat het 3SA is. Als je niet aan mooi bieden, maar aan effectief bieden doet is het verstandig om aan alle onzekerheid een eind te maken en 3SA te volgen. Partner zal daar doorgaans op passen en dat is precies wat je wilt. Als je begint met 2 of doublet kun je alleen maar verwarring zaaien bij je partner waardoor hij in de verleiding komt iets anders dan pas te doen als je later, tot inkeer gekomen, alsnog 3SA biedt.

Een simulatie leert dat je in meer dan 54% van de gevallen 3SA maakt, in 30% van de gevallen 5 en in 12% van de gevallen 6. Kortom, bied zoals Hedwig en volg "gewoon" 3SA.