Spel van de week 9 november 2021—Willem jan Maas

Mixed emotions

Zoals ik al vaak heb gezegd vind ik het verschrikkelijk om het spel van de week te schrijven als we het slecht gedaan hebben. Aan de andere kant is het bijzonder comfortabel om het spel van de week te schrijven als we op internet gespeeld hebben. Mixed emotions daarom. We deden het zeer slecht, maar het was wel makkelijk om alle resultaten en spelverlopen te achterhalen.

Maar eerst het volgende. Stel, je signaleert alleen distributie, je partner komt een Aas uit en je hebt 3 kleintjes en je wilt bijzonder graag klaveren na. Wat nu absoluut geen pas heeft is even twijfelen en dan je kleinste kaart bijspelen in de "hoop" dat partner begrijpt dat-ie klaver moet naspelen.

Een vergelijkbare situatie kwam laatst in de viertallencompetitie voor. Ik kwam een Aas uit van een kleur waarvan in de bieding duidelijk was dat ik er minstens 6 zo niet 7 had. Er kwam V derde in de dummy, de leider legde na een korte denkpauze klein en Hedwig had een doubleton. Geholpen door de (attente) denkpauze van de leider kon ze in tempo bijspelen. Ik (met mijn zevenkaart) had nu het probleem dat ik moest beslissen wie de singleton had, Hedwig of de leider. Uiteindelijk deed ik het goed, probeerde niet de H ook te pakken, dus de V werd niet hoog. Waarom dit verhaal? Wel, je moet ze de kost niet geven die in dit geval even aarzelen of plukken met een doubleton waardoor aan alle onduidelijkheid onmiddellijk een eind gemaakt wordt.

Deze manier van spelen (voor de goede orde, dat is het mee laten wegen van het tempo van partner) hoort in het bridgen niet thuis en als het je een keer overkomt moet je dat vooral niet voor jezelf goed praten dat je het anders ook wel had geweten. Mijn partner zet mij gelukkig nooit zo voor het blok, maar mocht dat gebeuren dan zou ik geneigd zijn het expres fout te doen.

Het tempo van partner is voor jou geen legale informatie

Een aardige anekdote hierover is dat de leider een kleinte naar HV103 in dummy speelt. De speler in de tweede hand, die Bxx heeft, denkt geruime tijd na en legt klein. De leider legt de H, gaat terug naar zijn hand en speelt weer een kleintje op. Tweede hand denkt weer geruime tijd na en legt (uiteraard) weer klein. De leider "trapt er in" en legt de V. De vierde hand die uiteraard precies wist wat er aan de hand was dook zijn Aas nog een keer. Het contract werd nu gemaakt terwijl dat niet gelukt zou zijn als vierde hand zijn Aas gepakt zou hebben. Toen de denker enigszins gepikeerd aan zijn partner vroeg waarom hij de Aas niet gepakt had gaf deze het enig juiste antwoord. "Je had twee keer zo lang nagedacht dat ik dacht dat jij hem had".

Het tempo van de tegenstanders is voor jou wel legale informatie, maar denken om de tegenstander te misleiden is ook niet toegestaan.

Kortom, bridge is een denkspel, maar denken hoort geen strategie te zijn om partner op het goede of de tegenstanders op het verkeerde been te zetten.

Nu over de voordelen van complete handrecords. Neem nu spel 23.

Het bieden was al aardig, Egbert deed na 1-2 het uitstekende bod van 3 waardoor Henk de goede klaveruitkomst wist te vinden. Hedwig pakte en speelde direct troef. Egbert pakte onmiddellijk, speelde zijn singleton na en kreeg zijn introever. Een down en dat lijkt een vrij normaal resultaat. Nou, dat was het niet! Blijkbaar was het voor heel wat verdedigers niet aantrekkelijk om de singleton na te spelen. In het geval van Egbert had ik eerst een klaver meegenomen, maar dat is persoonlijk.

Spel 19 had interessante punten in bieden in bieden en spelen.

Hoewel het normale rebid met de N hand 2 is (lange klavers, 4 hartens en overwaarde veel duidelijker kun je je hand niet aangeven), vind ik 3SA een uitermate praktisch bod. Het doet recht aan de hand (misschien wel een beetje te veel), het vertelt niet wat uit te komen (op een goede dag komen ze harten uit) en gezien het informatiedoublet is de kans dat je in harten moet spelen zeker kleiner geworden.

Ik kwam uit met A. Indachtig een artikel dat ik eens gelezen had, Benito's secret dacht ik dat het beste was na te spelen in de hoop de communicatie met de dummy aan te pakken. Dat had meer succes dan het verdiende toen de leider pakte, naar A overstak en de klaversnit nam. Nog 3 klavers en ongelukkig 2 hartens weg uit dummy. Hedwig speelde nu harten na en gesneden. Dat was erg ongelukkig omdat we nu de dummy in konden gooien en nog twee schoppens konden krijgen naast de schoppen die we al hadden, H en V. Een down en dat was heel ongelukkig. De moraal van dit verhaal, het is vaak voor de verdediging heel nuttig de communicatie tussen leider en dummy aan te pakken en de leider moet ten koste van alles voorkomen dat een van beide handen niet meer bereikt kan worden.