Spel van de week 17 november 2020—Willem jan Maas

Bijzondere tijden

We leven in bijzondere tijden. Dat zal niemand ontkennen. Toen ik aan dit stukje wilde beginnen werd ik danig afgeleid door een bericht dat ik in het nieuws tegenkwam over, hoe kan het ook anders, Donald Trump. Hij bleek iemand ontslagen te hebben omdat deze persoon zijn werk deed en andere conclusies trok dan die de waanideeën van Trump ondersteunden.

Ik kon het niet laten om een parallel met bridge te trekken. Het zou wat wezen als je de wedstrijdleider buiten spel zou zetten als je een wedstrijd niet zou winnen. Nou zal ik de eerste zijn om te ontkennen dat bridge een spel is waar het resultaat bij tijd en wijle absoluut niets te maken heeft met de prestaties. Gelukkig geldt dit op den duur niet. Goed spel wordt beloond maar soms niet op een individueel spel.

Hedwig en ik hadden een biedverloop wat eigenlijk nergens op sloeg. Hedwig opende een zwakke twee, ik vroeg hoe die er uit zag, Hedwig gaf een minimum met een vijfkaart aan, ik vond dat niet genoeg voor de manche, maar Hedwig bood toch 4 onder het roepen van "genie of idioot?" Nou op dit spel was het genie, ik had namelijk Aas vierde tegenover haar VB vierde (en de 10 voor de zekerheid), bijna geen punten tegenover haar singleton en de A sec tegenover de 3 kaart. Wat een makkelijk spel is dat bridge toch.

Ik heb u ooit wel eens verteld wat een Visser top is. Om de herinnering even op te frissen, dat is een top omdat je 3 plus twee haalt terwijl het hele veld in het (goede) slam down gaat. Gisteren waren daar ook weer twee aardige voorbeelden van.

In een onoverzichtelijk biedverloop kwamen Bastianne en Frank er niet meer achter dat ze zowel de waardes voor de manche als een hartenfit hadden. Het bieden stokte daarom in een weinig imponerend 3 contract. Omdat het halve veld meer down ging in 4 was dit nog alleszins aanvaardbare score.

Tenenkrommend? Nog lang niet zo erg als dat wat Ronald en Cristian tegen ons overkwam.

Het begon met het doublet op 1SA wat punten, een lange kleur of beide aangaf. Hedwig had ook nog wel wat punten en redoubleerde dus. Nu kan Ronald het beste passen, niet dat hij dat ooit kon weten, want na 7 schoppens hebben we de rest, maar zijn we toch 1 down voor de nul. Hij bood volkomen begrijpelijk 2 en via een negatief doublet en een scrambling 2SA was het onze beurt om geen idee te hebben dat we een hartenfit en genoeg punten voor de manche hadden. Omdat 4 echter door de meesten, met uitzondering van Kees Schipper, niet gemaakt werd, of omdat er gered werd met 4 kwamen we er toch bijzonder goed vanaf met onze 3 contract.

Soms is bridge gewoon oneerlijk. Laten we de organisatoren ontslaan!