Spel van de week 25 augustus 2020—Egbert Meijer

Van je vrienden moet je het hebben

Terwijl ik dit stukje schrijf raast Francis over ons land. Een zeldzame "zomerstorm", ik had er nog nooit van gehoord. Dat het er aan de bridgetafel weleens stormachtig aan toe gaat is mij minder vreemd. Hein en Niek schoten door drie keer een 100% score met orkaankracht uit de startblokken. Hierna kon het achtervolgend peloton de hele avond alleen nog maar naar hun rugnummers kijken. Mooie prestatie! Ook wij mochten de degens met hen kruisen. Nu had ik het idee dat wij de laatste weken de winnaars al vaker hadden gesponsord. Was dat ook nu het geval of deden zij het op eigen kracht? Oordeelt u zelf. Op spel 13 was dat zeker het geval.

Een kort en krachtig biedverloop, goed voor 66,67%. Hoe simpel kan bridge soms zijn.

Op het volgende spel bleven zij keurig in 2 dat door een zeer gunstige verdeling met twee overslagen werd gemaakt.

Mooi laag gebleven maar matig beloond met 37,50%, omdat een aantal avonturiers het geluk deze keer aan hun zijde troffen.

Het derde spel was het meest interessante. Na het informatiedoublet op mijn 1-opening besloot Niek de bieding met 4. Ik had geen flauw idee wat ik zou moeten uitkomen en besloot A op tafel te leggen. Je blijft aan slag en kan alsnog besluiten hoe verder te gaan, ook al omdat je nog de controle houdt in de troefkleur.

So far, so good. Met een singleton in dummy signaleren wij Lavinthal. Bas gooide 6 bij. Wat nu? Ik mis de laagste twee klaveren dus een ruitenswitch leek niet aan de orde. Zoals je ziet is dat wel de manier om het contract down te spelen. Met een doubleton kwam het niet bij me op dat partner later een introever kan maken en plaatjes had hij op zeker niet. Had Bas de ruiten moeten aan signaleren met 2? Vanuit zijn positie is een switch fataal als ik onder K nakom en niet A bezit. Met K moet ik passief naspelen en met A moet ik switchen. Hoe breng je dat partner aan zijn verstand? Wie het weet mag het zeggen, maar dat was 91,67% voor de latere winnaars. Nogmaals proficiat!

Niet zelden zijn de messen extra geslepen als je tegen een van je reguliere partners speelt. Door het Zwitserse systeem kom je elkaar wel vaker tegen dan gewoonlijk en gisteren mocht ik wederom de degens kruisen met Henk. Dat viel niet mee, liefst drie keer boden zij een potdichte 3SA tegen ons, iets waar je meestal niet veel aan overhoudt. Het kwam op de overslagen aan. Op spel 20 deed Anneke een Michaels cuebid, in dit geval met en , Henk besloot de bieding met 3SA.

Een start leek mij niet aan de orde, ik geef op zeker een slag weg en besloot om met K uit te komen. Partner signaleerde, niet geheel onverwacht, af. Wat nu? Genie of idioot (en houdt het maar op het laatste), speelde ik na, de enige manier om Henk vijf slagen in te laten maken. 3SA+3 en een vette nul. En nu nooit meer klagen dat ik juist in de onderlinge confrontaties de briljante acties onderneem!