Spel van de week 4 augustus 2020—Hedwig van Glabbeek

Go ahead, make my day— Harry Callahan alias Dirty Harry (1971)

Bas van der Hoek belde met de vraag of ik een stukje van de week wilde schrijven. Tot nu toe heb ik dat altijd zorgvuldig vermeden maar eigenlijk wordt het wel eens tijd. Het is toch hartstikke leuk om over mooie slams te schrijven en over leuke 1100 tjes… Helaas wat was het saai gisterenavond, wij hadden 13 manches, waarvan 2 teveel, en 14 deelscores. Willem jan zegt dat ik nu eenmaal leef voor een lekker slammetje en ja, dat is zo, waarschijnlijk van thuis meegekregen, want als mijn moeder vertelde over haar bridgeavond begon het verhaal altijd met "we hadden zo een mooi slammetje gisterenavond, moet je horen".

Toen ik 10 was kon ik pesten, jokeren en rikken, bij ons thuis, met ouders uit Brabant werden er veel spelletjes gedaan, vooral kaarten om geld was populair. Op een bepaald moment ging ik kijken als er werd gebridged, trots was ik als ik de dummy mocht bijspelen. Iedereen bij ons thuis kon bridgen dus die kleine, ik dus, moest het ook leren, dat was vooral handig om als vierde man te fungeren.

Op een familie en vriendendrive die mijn ouders hadden georganiseerd, speelde ik met mijn vader (detail, mijn ouders speelden niet samen, dat ging niet zo goed), speel ik tegen mijn zus. Wij bieden een mooie 4 en dan vraagt mijn zus aan mijn vader, hoeveel down ze mag als ze 5 biedt en ja hoor, ze gaat maar 500 down en heeft een goede score. Wat was ik kwaad, hoe haalde ze het in haar hoofd om mijn mooie contract af te pakken. Ik ben dagen boos geweest, ook op mijn vader want die had dat niet mogen zeggen, we wilden toch winnen? Fanatiek, valt wel mee, toch?

Een lange inleiding om tot mijn thema te komen, geen ingewikkelde spelfiguren of biedproblemen, maar een gevoelskwestie. Het spelen tegen vrienden en familie, want dan gaan we er toch even wat rechter voor zitten. Je kunt het spelen tegen teamgenoten daar ook in meenemen. Er ligt dan toch een bepaalde lading op tafel, in ieder geval bij mijn familie en vrienden zeker.

Dan toch een spel en wel tegen Bas en Iwan, teamgenoten en vrienden, ze voldoen aan alle criteria.

Ik heb, samen met Wj, nogal veel uitgezocht over wat je moet bieden als partner 1SA opent. Wanneer ga je wel of niet op zoek naar een hoge kleur fit? Als je altijd met een normale SA verdeling 1SA opent, maakt niet uit welke sterkte is de kans dat de openaar een 4kaart hoog heeft ruim meer dan 50%. Als partner moet je dus met twee 4 kaarten hoog altijd naar 2 hoog. Tja en dan kijk je naar spel 20 waar je toch echt beter in 1SA kunt zitten en dat ook nog tegen die twee, in het echt wordt er beleefd gemompeld, pech, in de huiskamer zeg ik net even iets anders.

Tip; Als je partner 1SA opent en jij hebt een 4–1 hoog moet je altijd een transfer doen naar je 4 kaart hoog, geloof me het is echt beter.

Oké nog eentje, zoals enkelen van u nog wel weten heb ik vroeger zo een jaar of 10 met mijn broer Frank gespeeld. Wij werden lid van DBC toen ik nog op de middelbare school zat. We hadden een tandem waarmee we naar de club fietsten. Nu speelt Frank met Bastianne en gisteren kwamen we ze tegen.

Ik geef u nu een overzicht van mijn emoties tijdens het bieden, het spelen en na afloop.

Tijdens het bieden was ik blij geen Raptor (5 plus en 4 kaart hoog) geboden te hebben op de opening van Frank en bijzonder verbaasd dat er werd gepast op 3. Joepie, ze hebben vast 4 gemist, zo niet slam, mijn broer is ook dol op slam moet u weten.

Het afspelen ging vlot en, o nee, dit wordt een nul, er zit niet meer in, hoe kan je nu passen B, moet ons weer gebeuren.

Na afloop wordt er druk getypt over en weer maar de nul blijft en ik denk weer, dat gebeurt nu altijd tegen mijn broer.

Bridge blijft een mooi spel en als ik plaats neem tegen familie of vrienden, denk ik ook vaak, go ahead, make my day.