Tranen in het universum -- 7 februari 2017 -- Jos van Kan

John en ik waren vorige week ineens onder de rode streep beland en het ging er dus om spannen of we ons zouden weten te handhaven. Daar leek het aanvankelijk helemaal niet op, toen ik mij in de punten vergiste en we kansloos down gingen in 6 en Jaap een overslag scoorde in 3xx. Verder viel er nog hier en daar wat van de kar en ik bereidde me al voor op de taak het clubkampioenschap te winnen vanuit de B. (Wat natuurlijk geen verschil maakt met het clubkampioenschap winnen vanuit de A). Echter ...

Slemmen

Maar er ging ook weleens wat goed. Tegen Ivar en Mike raap ik in de vierde hand, niemand, op: 9  AV10963  9  AV1032  . Links past, maat 1, rechts 2, zwak. Ik kan nu natuurlijk dubbelen, maar naar mijn mening is dat gewoon tijdverlies met een vijf- en een zeskaart, want partner gaat die kleuren toch nooit bieden. Ik bied dus 3, mancheforcing, links komt tot leven met 3 en partner 4! Dat is een verrassing. We gaan nu zeker naar 6 en het is misschien wel 7. Ik bied 4SA, RKC en partner 5, 3stuks! Alle keycards zijn binnenboord en ik meld dat met 5SA, tevens vragend naar extra's. John 6, controle. Als dat de H is, is het dood 7 en als het een singleton is, dan zal ik de moeten vrijtroeven. Als partner maar 3 troeven heeft zal ik waarschijnlijk ook moeten terugvallen op de -snit. Maar er zijn zoveel goede kansen, dat ik naar 7 spring en dit is het spel:

Het spelen was geen probleem met de 4-3. Mike vond dat Ivar 4 had moeten bieden in plaats van 3. Ik weet dat niet zo. Als maat op deze rommel 2 biedt gaat 4 toch vaak of voor -300 tegen niks of voor -800 tegen een manche.

Twee hele goede acties van John: ten eerst het 4 bod, dat best dapper, want bijna slamforcing is. En het 6 controlebod, naar eigen zeggen omdat hij vier troeven heeft en dat maakt het slam inderdaad odds-on.

Langste zeskaart

Op spel 11 gebeurt niks bijzonders:

John start tegen dit contract met een kleine en we scoren de eerste zes slagen. "Ik start altijd mijn langste zeskaart" verklaart hij. Dat dit best een goed principe is bewijzen de tegenstanders van Mike en Ivar die B starten tegen hetzelfde contract. Omdat het verdere spelverloop wel veel vermaak geeft maar weinig lering ga ik hier niet verder op in, maar het eindigt met 12 slagen voor de leider.

Later op de avond start John nog een keer onder Axxxxx tegen 3SA. Deze keer heb ik HVx. Dus voorlopig 2-0 voor de start met de langste zeskaart.

Driemaal 5

5 minor in de paren is natuurlijk vrij belachelijk, maar aan de tafel tegen Leo en Pieter werd driemaal achter elkaar 5 geboden en het was driemaal fout. De eerste keer was heel erg en was ik de hoofdschuldige. Spel 16:

John paste op 5 met de woorden "Moet je maar niet openen met zo weinig azen" en pas toen besefte ik wat ik had aangericht. Dat was dus 5+1 in plaats van 6. (Inderdaad een voorbeeld van 5+1 niet gelijk aan 6) Op spel 17 boden Leo en Pieter 5, maar ze hadden natuurlijk gewaarschuwd moeten zijn. Deze keer was het geen 6 maar 7 omdat VBx er kan worden uitgesneden en je verder alle intermediates tot en met de 6 hebt.

Op spel 18 boden ze weer 5 onder het motto: "als je maar vaak genoeg 5 biedt zal het toch wel een keer goed zijn." Dat is waarschijnlijk ook wel zo, maar deze keer dus niet en 5 ging down met 3SA voor het neerleggen.

Met al deze ups en downs scoorden we 52.33%, genoeg om Peter en Ton een volle 0.09% voor te blijven in de eindrangschikking en ons net te handhaven.