Stuk van de week (6) -- 7 oktober 2014 -- Jos van Kan

Gezegend met de namen van de Romeinse godinnen van de overwinning en de gerechtigheid is Victoria sinds haar 8e doende in de showbusiness. Zij is hoofdpersoon in de serie "Victorious" uit de Nickelodeon stal, spelend op de Academy of Arts in Hollywood, zeg maar de toneelschool. De serie lijkt een beetje op "Saved by the bell", maar dan leuker. Hij hield het vier seizoenen uit, wat natuurlijk geen wonder is omdat alle protagonisten in die tijd vier jaar ouder werden en niet meer konden doorgaan voor puberende tieners.

Ook speelde zij in een aantal films, de leukste daarvan is "The boy who cried werewolf", een aardige persiflage op het vampier/weerwolf genre.

Mijn oordeel over haar muziek doet er niet zoveel toe: ik vind er niet veel aan, maar ik houd dan ook meer van Bach, Mozart en Schubert.

And now for something completely different

De TC had voor deze avond spellen uitgezocht uit de interland Nederland Oostenrijk uit 1934 en behalve verschillen in biedtechniek is het ook wel aardig het commentaar van Egon Watze af en toe tegen het licht te houden.

Een aardig voorbeeld is spel 11. Bij ons ging dat als volgt:

Een vrij normaal biedverloop, ik (Z) heb net te weinig om te dubbelen en als Jeroen had volstaan met 3 was het daar waarschijnlijk bij geleven. Omdat wij tijdig de kleur aanvielen ging 4 zelfs -2, beter dan in 1934 waar 3 gewoon gehaald werd, na het volgende curieuze biedverloop:

Wat von Kaltenegger bewogen heeft om zijn 8-loser, 8-punter met 1 te openen zal wel altijd een raadsel blijven, maar waarschijnlijk zat N wat al te verlekkerd naar zijn kaarten te kijken. In ieder geval was het midden in de roos, want de Z-Goudsmit vond zijn hand ook geen doublet en 3 van W was genoeg om NZ uit de bieding te houden.

In de andere kamer opende N na driemaal pas met 1 toen boden NZ natruurlijk wel door naar 4, uitgenomen met 4, het par-resultaat op de hand.

Slam

Op spel 11 bieden de Goudsmits 6 uit op het volgende spel:

De Oostenrijkers in de andere kamer blijven in 5 hangen en Watze geeft ze een uitbrander en schrijft verder: De broers Goudsmit [...] kwamen feilloos in het slemcontract. Nou dat is een fraai staaltje van naar het resultaat toe redeneren, want het is helemaal niet zo'n goed slam. Op de eerste plaats moet V goed zitten en op de tweede plaats moeten de niet al te beroerd zitten, dus ik geef het zo'n 40% kans. Bij het bieden heb ik de indruk, dat W zo'n beetje op zijn eigen houtje naar slam is gegaan zodra zijn partner secundaire steun vertelde.

Het afspel in 5 is trouwens leerrijk: met entrees zat moet je de troeven als volgt aanspelen: eerst A en dan klein naar de 9. Als N bekent, ga je zo laag mogelijk over zijn kaart heen. Dat wapent je tegen elk 4-1 zitsel. De Oostenrijkse W heeft het niet zo gespeeld (5+1 zegt het briefje) en dat verbaast me een beetje, want afspelen konden ze ook in 1934 wel.

Wj en Hedwig hadden een hele andere kijk op het spel:

en dat is tenminste een biedverloop dat ik snap.

Groot slam

Maar op spel 20 moeten we onze meerdere erkennen in de spelers van 1934. Beide partijne bereiken 7 op:

en dat vind ik een formidabele prestatie. Van hun bieden begrijp ik niet zoveel, behalve dat N met 1 opende en Z eerst 2 bood om zijn sterke spel aan te geven, daarna de steunde en in de volgende biedronde zijn geduld verloor en 7 bood. Maar Watze zegt "...een bewonderenswaardig precies uitgeboden groot slem..." dus hij begrijpt het misschien wel.

Wij eindigden gewoon in 6SA na een 1SA 14-16 opening. De enigen die 7 boden waren Robbert en Bas, een fraaie prestatie. Zij maakten dan ook deel uit van het winnende team van de gehaktmolen (Maas, van Glabbeek, Meijer), proficiat.

Voorzichtig heeft men mij gepolst hoelang dat nog doorgaat met die stukken van de week. Aan alle dingen komt een eind, zowel ten goede als ten kwade: volgende week het slotstuk.

---