Weekspel – 27 November 2012

Nu eerst een borrel

Als je, zoals ik nu alweer enige tijd, met enige regelmaat stukjes voor het spel van de week schrijft, moet je oppassen niet een soort Albert Verlinde te worden. Keer op keer vage roddeltjes debiteren, allemaal overgoten met een "gezellig" sausje. Deze week was dat best lastig, want er viel heel wat te roddelen gezien de bij tijd en wijle krankzinnige resultaten die behaald werden op de spellen.

OK, ééntje dan. Tegen ons, spel 25. Noord besloot AH9652 V HVB7 A9 te openen met 2, zwak met of semi-forcing of meer. Na het obligate 2 van de maat, natuurlijk 2 en de maat 3. Nu natuurlijk (?) 3SA en daar bleef het bij. Zo ging er een prima 6 de deur uit, die paradoxaal genoeg, veel makkelijker te bieden is als je "gewoon" met 1 opent. Nou vind ik de pas op 3SA met J HB10872 A5432 V ook niet briljant, maar je wordt wellicht een beetje beïnvloed door het feit dat je partner naast zijn 6 schoppens ook wel een paar klavers zal hebben, maar toch.

Na een 1 opening kom je vrijwel automatisch in slam. Ouderwets via 2-3-Azen controleren-slam. Modern, en een in mijn ogen gebrekkige kaartwaardering, via 1-1SA-3-3-3SA-4, etc.

Maar goed, genoeg geroddeld, ik neem u deze week mee naar de twilight zone, dat vage gebied tussen slapen en waken waarin fantasie en werkelijkheid zich met elkaar vermengen. Maar voor dat ik dat doe en na de constatering dat het vorige spel al een beetje twilight zone was (een slam dat makkelijker geboden wordt na een gewone dan na een sterke opening), eerst een trip down memory lane.

Een historische competitie

Het is 1988, en de firma Bols (vandaar die titel) sponsort alweer enige tijd een competitie waarin experts jaarlijks bridgetips aanbieden die vervolgens door een vakjury worden beoordeeld. Het is het jaar dat Max Rebattu tweede wordt, alleen maar voorgebleven door de iconische Amerikaan Michael Lawrence, die met zijn tip over "Extacy" eerste werd. Nee, jongelui, het betreft hier niet het pilletje, dat bestond toen nog niet.

De tip van Max mocht er echter ook wezen, die ging namelijk over het volgende. Stel je mist 5 kaarten in een kleur met de V als hoogste, en je komt er achter dat die kleur 3-2 verdeeld zit. Wat vreselijk voor de hand ligt is om dan de V te zoeken bij de 3 kaart, omdat de 3 kaart nu eenmaal meer ruimte heeft. Het is 3 tegen 2 dat de V bij de 3 kaart zit (60% dus). Dit is allemaal niet nieuw, dit is allemaal niet moeilijk, maar de tip van Max, die ik altijd bijzonder intrigerend heb gevonden, luidt dat het omgekeerde ook geldt. Dus, de bezitter van de V heeft vaker een driekaart dan degene die de V niet heeft.

Enter the twilight zone

Hou die gedachte even vast en ga nu met mij mee naar de twilight zone en spel 17.

Spel	Noord
17	8754
Noord	HB95
Niemand	75
	AH2
H2		V10963
107		V82
643		B108
876543		V10
	AB
	A643
	AHV92
	B9

Stel je voor, je zit in 6, te spelen door Noord, en Oost vindt de beste uitkomst van een schoppen. Er zit weinig anders op dan de uitkomst te pakken, en A, naar de B te spelen. Snel 1 down, jammer, volgende spel. Overigens is het wel grappig dat als West twee keer klein bekent op troef in plaats van de tweede keer de 10, het niet zo heel veel slechter is om de 9 te leggen in plaats van de B. Iets om te onthouden als je nog eens op zoek bent naar een swing.

Stel je nou eens voor dat je een optimistische kijk op het leven hebt en je komt in 7 door Noord. Nu is de standaard uitkomst tegen groot slam een troefje omdat dit een aardige combinatie is van actief (het voorkomt introevers) en passief (het geeft niks weg, omdat de troeven meestal dicht zijn). Als Oost geen troef uitkomt en je verwacht dat hij of zij de theorie kent en volgt, heeft hij waarschijnlijk de V. Indachtig de bridgetip heeft hij ook de lengte. Het is dus absoluut niet raar om de uitkomst te pakken en K gevolgd door B te spelen. Zoals het spel ligt kun je dan niet meer down.

Leuk spel hè, dat bridge. Bij correct spel ga je down in 6 en haal je 7. Sweet dreams!