Weekspel – 25 april 2006

Je kunt het ook overdrijven

Het was weer een avond met spannende spellen. Nu ik er over nadenk is dat een zinnetje dat wel vaak terugkomt in stukjes van mij en mijn collega’s. Zou het zo zijn dat bridge gewoon een spannend spel is, en dat er elke avond wel spannende spellen zijn? Het zou me niets verbazen. Ook zijn er natuurlijk spellen die op één tafel wellicht bijzonder spannend zijn, maar waar op andere tafels hoegenaamd niets mee aan de hand is. Ik stel met zo voor dat spel 8 een dergelijk spel was. Bij ons was het vuurwerk, aan andere tafels lijkt er gezien de datumscore van +160 voor NZ niet al te veel aan de hand geweest te zijn (of natuurlijk vuurwerk beide kanten op).

8 W/Niem.	J62		West	Noord	Oost	Zuid
	AKQ87		1	Pas	1 (1)	Pas
	1097		2 (2)	Pas	3 (3)	Pas
	Q7		Pas (4)	Doublet (5)	Redoublet (6)	Pas
Q1087		AK	Pas	Pas
96542		J103
		K8654
AKJ10		985
	9543
	AQJ32
	6432

Na de 1 opening van West, die ik overigens teveel van het goede vind, maar daarover later meer, kwam een trein in beweging die in een volledige catastrofe eindigde. Het bieden behoeft enige toelichting:

1.      0-4 schoppens, min of meer in plaats van een forcing SA antwoord. (De Kaplan inversie.)

2.      Uitgelegd als relay.

3.      Inviterend.

4.      Een uitstekende beslissing. Eindelijk voldoende gewicht gegeven aan het feit dat de west kaart wellicht beter niet geopend kan worden.

5.      Wie is er nu gek? Als de tegenstanders aangeven dat ze niet voldoende waarden voor de manche hebben, en de troeven zitten zoals ze zitten zal het toch wel down gaan?

6.      Tamelijk respectloos zou ik zeggen. Een tegenstander die in dit biedverloop doubleert, inviterend weet u nog wel, weet vast iets wat u niet weet. Het is heel anders dan wanneer de tegenstander bijvoorbeeld een geboden manche doubleert en je hebt aanzienlijke overwaarde.

Dit lijkt het snoepje van de week, en dat was het ook, toen noord met de hoogste 3 hartens begonnen was en ruiten naspeelde. Het contract kan nu op twee down gehouden worden, maar in een ultieme poging er nog iets van te maken nam de leider (lijder?) de klaversnit en ging uiteindelijk 3 down. Toch is het allemaal vrij toevallig, want nadere analyse leert dat het contract alleen maar down gaat als Noord inderdaad begint met de drie hoogste harten en daarna ruiten switcht. Bij een andere uitkomst en/of naspel kan de leider het altijd zo manoeuvreren dat het verlies beperkt blijft tot 4 troefslagen. Bijvoorbeeld bij 10 uit, wordt de uitkomst getroefd, schoppen naar de Aas, ruiten getroefd, schoppen naar de Heer, ruiten getroefd, schoppen Vrouw (klaver weg), Klaver Aas en Heer. Dit zijn al 8 slagen en de positie is dan:

8 W/Niem.
	AKQ87
10
96		J103
		K8
J10
	9
	AQ
	64

Een willekeurige zwarte kaart uit West garandeert dan de negende slag. Wat leert ons dit alles? Ten eerste is de redubbel nog niet zo gek, het zit er ten slotte bijna in. (Bijvoorbeeld als zuid één van Noord zijn kleine hartentjes heeft, en Noord bijvoorbeeld een extra ruitentje, dan is 3 al niet te vernielen.) Ten tweede liggen drama en triomf bij bridge vaak verrassend dicht bij elkaar.

Desondanks denk ik dat openen op de West kaart overdreven is. Ik heb daar een eenvoudige reden voor en dat is dat de reden dat je opent is dat je beide majors hebt en in die beide majors heb je maar twee punten. Dat is mij al te saam te gek. Maar ieder zijn meug.

In de categorie persoonlijke weetjes wil ik graag nog wel het volgende kwijt. Hedwig en ik hebben, na een aantrekkelijk aanbod van de bridgebond om het inschrijfgeld te voldoen, besloten om deel te gaan nemen aan het WK mixed pairs in Verona. Ik hoop dat iedereen voor ons duimt.

Willem jan Maas