Spel van de week - 28 september

Glad ijs

Afgelopen dinsdag werd ik aangesproken door Klaas Munnike. Hij complimenteerde mij met de kwaliteit van de stukjes (Yo!), maar (er is altijd een maar...) hij wilde toch nog even iets kwijt. Hij kon zich heel goed voorstellen, zo zei hij, dat sommige van mijn stukjes dermate kwetsend waren dat mensen zich er aan zouden kunnen ergeren. Enig doorvragen leerde dat een recent voorbeeld het stukje Zomeravond op mijn eigen site was. (Oplettende lezers zullen merken dat ik vorige keer ook al naar dit artikeltje verwees. Dit is geen luiigheid, maar ik wil mensen graag in de gelegenheid stellen om zelf te oordelen.) Klaas vond, en dat was terecht, dat ik in dit stukje de tegenstanders met de grond gelijk maakte.

Nou moet ik zeggen dat ik met de hand op mijn hart probeer om mensen nooit af te breken in mijn  stukjes. In het betreffende stukje, echter, heb ik heel bewust geprobeerd om iemand neer te halen. Dat is niet netjes, dat erken ik, maar ik heb dat gedaan omdat ik het gedrag dat in het stukje beschreven werd dermate belachelijk vind, en dermate schadelijk voor het bridge dat ik vind dat we met elkaar alles moeten doen om dergelijk gedrag in de kiem te smoren. (Als ik jullie nog niet heb kunnen verleiden om te kijken waar het over gaat, dan weet ik het niet meer.) Zelfs in dit geval heb ik me in mijn kwaadheid echter niet laten verleiden om de mensen op wie ik afgaf met naam en toenaam bekend te maken. Ik denk namelijk dat je dat echt niet kan maken.

 Waar het hele gedoe over gaat, is dat het bij bridge belangrijk is om volledig met open vizier te spelen. Doen we dat niet dan is bridge als competitiespel ten dode opgeschreven. Eén van de dingen die je dan moet doen is volledig en compleet uitleggen van afspraken die je met de partner hebt. Overigens is dit inclusief uitleggen dat je geen afspraak hebt als je die niet hebt en niet uitlegt wat het volgens jou zou moeten zijn. Wil je deze "full disclosure", waar iedereen de mond vol van heeft, bereiken zijn er eigenlijk twee strategieën denkbaar. De eerste is dat je het op één of andere manier afdwingt, door bijvoorbeeld iedereen te verplichten altijd een volledig systeemboek bij zich te hebben. Deze strategie lijkt mij in ieder geval niet aantrekkelijk omdat het de afstand tussen recreatie- en wedstrijdbridgers nog verder vergroot. Een tweede, veel aansprekender, strategie is dat iedereen actief zijn of haar best doet om eerlijk te spelen.

Daar moet wel wat voor gebeuren. Ten eerste moet het besef zeer diep doordringen dat het niet stom is als de tegenstander iets goed doet omdat hij de juiste uitleg heeft gekregen, of, het omgekeerde, dat het niet slim is als de tegenstander iets fout doet omdat hij de verkeerde uitleg heeft gekregen. Eerlijk en volledig moet die uitleg zijn. Ten tweede moet je ontzettend alert opdat je niet per ongeluk gebruik maakt van gedragingen van de partner en daardoor een oneerlijk voordeel verkrijgt. Vooral dit laatste is in de huidige tijd van allerlei openingen die zwak of sterk kunnen zijn een reëel gevaar. Zeg eens eerlijk. Hoe lang is het geleden dat je vaste partner iets multi-achtigs opende en je niet al "zeker" wist dat hij of zij zwak was in plaats van sterk en je op een ongelukkig moment een preëmptief bod deed.

Een voorbeeld van dit gevaar deed zich voor op spel 19. Ik hoorde het pas na afloop omdat het mij als arbitrage werd voorgelegd. Begrijp me niet verkeerd, ik beschuldig niemand ergens van, maar het bieden zet je wel aan het denken.

Willem jan Maas