Spel van de week - 13 mei

Iconen

"Na het bieden is het bridgen afgelopen", Benito Garozzo

Vooropgesteld dat ik geen idee heb van de leeftijdsopbouw van onze club, maar ik heb toch het idee dat er een behoorlijk aantal DBC leden is dat nog nooit van Benito Garozzo gehoord heeft. Nou is dat niet zo gek, want de hoogtijdagen van "ome Ben" liggen alweer een tijdje achter ons. Hij werd echter in de tweede helft van de vorige eeuw beschouwd als één van de sterkste spelers (zo niet de sterkste speler) ter wereld. Hij heeft in die tijd ook een prestatielijst neergezet die nooit meer geëvenaard gaat worden (onder andere 10 keer wereld kampioen in de jaren 1961-1975, de jaren dat Italië in deze periode niet won deden ze niet mee of was er geen wereldkampioenschap maar een Olympiade, die wonnen ze ook). Ondanks het feit dat hij eigenlijk nooit parenwedstrijden speelde snapte hij wel hoe parenwedstrijden werkten. Hij won een keer met Giorgio Belladonna (ook geen kleine jongen natuurlijk)  een invitatie toernooi met 16 van de sterkste paren ter wereld met een score van ruim 71%, een score die je doorgaans associeert met een gehaaide professional die een veld bestaande uit tante Mien en tante Da uit Appelscha afslacht (of een kroegentocht natuurlijk). 

De uitspraak in de kop van dit stukje is van Garozzo, en weet je voor hem was dat misschien ook wel zo. Voor gewone mensen, zoals spelvandeweekstukjesschrijvers, is dat niet zo. In ons geval is er ook in afspel en tegenspel nog het één en ander te verknoeien.

Een aardig voorbeeld vond ik spel 10 (let op, dit is een zéér moeilijk spel).

Het bieden behoeft enige toelichting:

1. Garozzo splinter. Kan van alles zijn, in dit geval een limit raise met korte ruiten.
2. Lage kleuren
3. Niet afgesproken. In ieder geval minstens een serieuze poging voor de manche.

Het bieden was schitterend, want nadere analyse leert dat 4 bij het gegeven zitsel niet down kan. Helaas was het bridgen na het bieden nog niet afgelopen want het sukkelde uiteindelijk wel 1 down. Het is namelijk een uitermate gecompliceerd spel met vele mogelijkheden voor zowel tegenspelers als leider om zich te vergalopperen. 

De uitkomst maakt niets uit, maar laten we aannemen dat het redelijk is om 7 te starten. Om te beginnen moet je dan als leider de A pakken. Doe je dat niet, dan kun je down. Het lijkt echter raar om de Aas te pakken dus de eerste slag zal vaak 7-8-9-K gaan. Zoals eerder gezegd kun je nu down. Maar als de leider nu in slag twee een troefje speelt (naar de Q, snijden op de 10 is niet nodig), moet je als Noord onmiddellijk de K pakken, ook weer zo'n tegennatuurlijke speelwijze. Doe je dat niet dan is het weer gemaakt! Je pakt natuurlijk niet en dan is het snel klaar. In slag 3 ruiten uit dummy (dat moet weer, anders ga je down), bijvoorbeeld gepakt en ruiten na, getroefd in dummy. Nu ga je schoppen spelen. Noord pakt bijvoorbeeld de tweede schoppen en speelt klaver na. Je casht nu eventueel nog een derde schoppen (als de schoppen nog niet 3 keer gespeeld zijn) en je hebt ondertussen de volgende eindfiguur bereikt.

Oost is aan slag. Je moet nu een hoge schoppen uit dummy troeven(!), een ruiten in dummy troeven en een willekeurige kaart uit dummy spelen (geen troef) en daar je laatste ruiten op weggooien. Noord heeft alleen nog maar troef en zit ingegooid om in de AJ te spelen. 

Hoezo, na het bieden is het bridgen afgelopen? Dat geldt misschien als je een icoon van het spel bent maar niet voor gewone mensen. Bovenstaand spel is daar een voorbeeld van. Ik denk dat ik beter afspeel dan de meesten en beter tegenspeel dan de meesten, maar het leggen van A had ik in de praktijk niet gevonden, het leggen van K in slag twee had ik in de praktijk niet gevonden, alleen het spelen van een ruitje in slag 3 ligt thematisch voor de hand. 

Afgelopen? Voor mij niet! (Dat maakt het overigens extra boeiend, maar dit terzijde.)

Willem jan Maas