Spel van de week - 11 februari

Drama's aan de bridgetafel

Wat kun je verwachten van een spel van de week? Deze vraag, hoewel gemakkelijk gesteld, is helemaal niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Ik herinner mij nog goed dat ik toen ik mijn eerste stukje schreef de lezers uitnodigde om mij te vertellen wat er wat hun betreft in de stukjes terecht moest komen. Op die vraag kwamen werkelijk reacties, maar ze varieerden nogal. De een wil prachtige coups en technische hoogstandjes (uit het "Department of thunderous applause" als het ware), terwijl de ander lief en leed aan de bridgetafel wel interessant vond. Weer anderen waren vooral geïnteresseerd in educatie, wat helemaal lastig is, want wat educatief is voor "den een" is saaie (standaard) kost voor "den ander".

Toch wil ik mij deze week wagen aan een stukje met een educatieve component. In eerste instantie nam ik dat besluit omdat ik doordat de gemoederen na afloop van de avond zeer verhit waren simpelweg vergeten was om een spelverdeling mee te nemen, derhalve was ik bang dat ik geen spel aan kon bieden, maar omdat Wim al op Woensdagmiddag (!) de uitslag al op het web had getoverd kon ik toch nog putten uit het gespeelde materiaal.

Eerst maar eens een stukje lief en leed. De reden dat de gemoederen zo verhit waren was dat de hele avond al een opeenstapeling van "ongelukkige beslissingen" en "kleine knoeitjes" was geweest,  uiteindelijk culminerend (bij het laatste spel) in een vier harten contract in een 4-2 fit (5 down) op een spel waar zowel 4 schoppen als 3SA "koud" waren. Als je "goed zit" kun je hiermee omgaan, maar als het niet lekker loopt, en geloof me 52% is niet best voor in de A lijn, gaat zoiets op een zeker moment knagen met alle vervelende gevolgen van dien.

Naar aanleiding hiervan maar weer eens een stukje educatie. De mensen vragen ons wel eens hoe ze beter kunnen worden. Daar is natuurlijk ontzettend veel over te zeggen, maar naast dat het helpt om iets van het spel te begrijpen, hoe neem ik een snit, hoe tel ik een hand uit, hoe maak ik een speelplan, hoe kan ik zo bieden dat ik in een speelbaar contract terecht kom en nog veel meer van dit soort vragen, helpt het ook om iets te begrijpen van de psychologische aspecten van het spel. Ik heb het dan niet over het (legaal alstublieft) misleiden van de tegenstanders, hoewel dat ook belangrijk kan zijn, maar over hoe je met je partnership om moet gaan. Je moet de omstandigheden scheppen waarin je partner optimaal kan functioneren. Het spreekt vanzelf dat als je partner dat ook doet, jij ook optimaal kunt functioneren.

Wat moet je daarvoor doen? Ten eerste, NOOIT spellen bespreken tijdens een zitting. Discussies over vorige spellen zorgen ervoor dat de aandacht van het huidige spel wordt afgeleid, en bridge is al moeilijk genoeg, ook als je niets hebt om je aandacht af te leiden. Ten tweede, niet opletten als dummy. Dat heeft een aantal redenen. 

• Afspel is geen partnership issue, als je niet tevreden bent over het afspel van de partner moet je iemand anders zoeken. De leider weet meer van het spel dan de dummy waardoor een vertekend beeld kan ontstaan wat ervoor zorgt dat de dummy zijn concentratie op een volgend spel verliest omdat hij nog over het vorige spel zit te denken. 
• Als dummy kun je beter even tot rust komen om er het volgende spel weer optimaal tegenaan te kunnen. 

Ten derde, er altijd van uit gaan dat je partner iets doet omdat hij of zij denkt dat dat op dat moment het beste is al ziet het er in jouw ogen nog zo stom uit. Jij doet dat toch zelf ook? Bedenk maar eens wat een strategisch geplaatst "fijn…" of "pffff…" of "wat doe je nou?" voor een effect kan hebben op iemands gemoedstoestand.

Samenvattend, je moet alles doen om ervoor te zorgen dat je samen plezier in het spel hebt. Probeer het maar eens, u zult zien dat het werkt.

Omdat geen spel van de week compleet is zonder een echt spel toch ook nog even dit. Het valt onder thunderous applause, maar ook onder lief en leed. Het was spel 19. 

NZ kwamen in 4 door Noord waartegen Oost met een troefje uitkwam. De leider pakte in dummy en had een probleem. Niet wetende dat hij altijd 2 slagen had door de uitermate gelukkige positie in deze kleur en uiteraard ook niet direct dat K goed zat, leek het erop dat hij een klaver in dummy moest troeven voor de tiende slag. In slag twee dus een klavertje uit dummy voor de Q en A. Troef na natuurlijk, en weer klaver uit dummy. West was helaas niet helderziend en pakte de K. (Overigens lijkt dit fout want een leider die Q10x heeft legt waarschijnlijk in de eerste ronde de 10.) 

Noodgedwongen werd nu nagespeeld, maar de leider, die nog steeds dacht dat hij nooit 2 slagen zou maken (ook fout) legde de K voor de Aas, met het idee dat dan de klaver alsnog getroefd kon worden als de K zou houden. Hebberigheid van Oost zorgde ervoor dat hij nu geen naspeelde voor 1 down, maar persisteerde met een derde troef. De leider, wiens kansen nu toch danig gereduceerd waren speelde in arren moede maar nog een paar troefjes, waarop Oost onder andere afstand deed van 10. Deze discard was werkelijk meesterlijk, want West kwam nu in 3 kleuren in dwang en gooide uiteindelijk J maar af. Dit betekende dat ze op 9 de Q of nog een hartentje moest laten gaan waardoor de leider de rest maakte (met de hartensnit die hij overigens niet meer nodig had omdat Oost ook beide hartens al had laten gaan). Het resultaat was 4 gehaald, een prima score voor de leider.

De leider die deze zeldzame figuur op tafel bracht en dus in aanmerking komt voor het thunderous applause was Peter van der Stap. De Oost die feilloos precies die kaart wist te spelen die zijn partij in de moeilijkheden zou brengen… "'t is I" (een van de al eerder genoemde kleine knoeitjes).

Willem jan Maas