Ik (Jos van Kan) heb met Willem Jan Maas afgesproken de spel-van-de-week-last
gelijkelijk onder ons te verdelen, en ik heb deze week de eer. De kaarten zaten
koud in het board na de laatste ronde of Iwan
Doyer kwam naar ons toe "Ik heb een dubbele dwang gehad". Op de voet gevolgd door
Kees Schipper (Het kan ook andersom zijn geweest). Zij hadden het over hetzelfde spel, spel 24 (180 graden gedraaid voor
uw gemak.)
Het spel zou zo kunnen weggelopen zijn uit het boek van Clyde Love "Bridge Squeezes Complete".
Het is namelijk geen gewone dubbele dwang. Om dat te snappen eerst even een crash course dubbele dwang.
Er zijn drie basissoorten.
- De positionele:
- De automatische:
- De niet automatisch apositionele:
In alle gevallen geldt: Z speelt
2 en wint de rest van de slagen. In geval 1 werkt
de dwang alleen bij de gegeven lay out. Als de OW kaarten zijn verwisseld werkt hij niet.
In 2 en 3 werkt de dwang ook als de OW kaarten omgedraaid zitten, maar bij 3 moet je weten
hoe het zit.
In een dubbele dwang doen alle kleuren mee. Eén kleur heet de
spilkleur, (in ons
voorbeeld
). Deze kleur zorgt voor de verbinding.
2 is de
dwangkaart en de boeren
in de lage kleuren zijn dreigingen. Voor een dubbele dwang moet gelden, dat elk van de tegenstanders
één dreiging stoppen; door het spelen van de dwangkaart worden beide spelers gedwongen
hetzij hun stop tegen de dreiging, hetzij de spilkleur af te gooien, waardoor de leider een extra slag maakt.
Nu terug naar spel 24. De speelsoort is SA en gegeven is, dat W uitkomt met
H. Kan Z na
deze uitkomst 12 slagen maken? De leider kan de uitkomst duiken en heeft dan 11 slagen in de vorm van
5
, 2
, 2
en 2
slagen. W stopt als enige de
kleur, maar de overige kleuren
worden door beide tegenstanders gestopt. Maar als W "gewoon"
doorspeelt voor de B, incasseert
de leider
A (O
en Z
weg) en vervolgt met 3 maal
, waarop W een
en een
afgooit. De situatie is nu:
Op de volgende
heeft W een probleem: hij kan natuurlijk geen
afgooien, want dat geeft Z direct een slag.
Maar wonderlijk genoeg geeft een rode discard ook een extra slag weg, omdat W hiermee de stop in zijn kleur
opgeeft en de deur als het ware "openzet" naar de dubbele dwang. Als W een
afgooit ontstaat
na
AH een positionele dubbele dwang met
als spilkleur. Als W een
afgooit ontstaat na 2x
(N 2x
weg)
H en
A een automatische dubbele dwang met
als spilkleur.
Deze prachtige speelfiguur staat bekend als "compound squeeze" en is in feite een herhaalde dwang. Eerst
wordt West gesqueezed in drie kleuren en daarna W in twee en O in twee. En dat op een gewone clubavond!
Als W
naspeelt in slag twee gebeurt mutatis mutandis hetzelfde en ontstaan vergelijkbare varianten.
Op het oog is
naspel in slag 2 dus fataal, omdat je twee honneurs met
als spilkleur nodig lijkt te hebben.
(Zie figuur 2)
Dat is echter optisch bedrog, maar hier luistert het erg nauw. Je moet direct driemaal
spelen. De situatie is dan:
Op de volgende
kan W geen kaart meer missen.
is direct al fataal en de keus gaat tussen
en
. Het meest kritisch is
het afgooien van
. De leider
moet nu eerst
A en
K (in die volgorde) incasseren, waarna de volgende
W
nógmaals in dwang brengt:
W gooit op de laatste
noodgedwongen een
af, N een
. O stopt nu als enige
zowel de
als de
kleur en bezwijkt na het spelen van de twee
slagen.
Dus alleen een rode kleur uit is down.
Een prachtig spel zomaar op de clubavond en hulde aan Iwan en Kees!